پس از آنکه شی جین پینگ، رئیس جمهور چین روز جمعه در سخنرانی خود در مراسم سالگرد خاتمه آخرین امپراتوری و تأسیس جمهوری در چین بر الحاق قطعی تایوان به سرزمین مادری و اجرای دوباره سیاست «یک کشور، دو نظام» تأکید کرد،

روز گذشته تسای اینگ وِی، رئیس جمهور تایوان به واکنش برخاسته و اعلام کرد تایوان به تقویت مواضع دفاعی و اراده خود برای دفاع ادامه خواهد داد تا چین نتواند ما را به اتخاذ مسیر و روش ترسیم شده خود مجبور کند.

اینگ وِی در سخنرانی خود با همان شدت لحن شی موضع دولت متبوعش را اعلام و تأکید کرد: مردم تایوان در برابر فشار خم نخواهند شد.مسئله تایوان نزد نخبگان چینی همواره در چارچوب پروژه الحاق مناطق جدا شده از سرزمین مادری دنبال می‌شود.

امری که با روی کار آمدن نخبگان نسل پنجم این کشور به رهبری شی جین پینگ، با جدیت و شدت بیشتری پیگیری شد. مناطق تایوان، هنگ‌کنگ و ماکائو سه منطقه‌ای است که به تناسب تحولات سیاسی امنیتی چین از جمله جنگ داخلی در سال ۱۹۲۶ و انقلاب کمونیستی از سرزمین اصلی فاصله گرفت.

پس از تأسیس جمهوری خلق چین در یک اکتبر ۱۹۴۹، دولت‌های حاکم ضمن در نظر گرفتن قراردادهای حقوقی موجود، به مرور تصمیم به تقویت مؤلفه‌های قدرت ملی خود گرفتند که در ورای آن بتوانند در موعد مقرر این مناطق را به سرزمینی که چینی‌ها آن را سرزمین مادری می‌نامند، بازگردانند و در کنار آن، اهداف راهبردی دیگر را نیز پیگیری کنند. بی‌تردید برای نیل به چنین امری وجوه مختلف قدرت از جمله قدرت اقتصادی و نظامی از ضروریات است؛ از همین رو، برای سال‌ها از تنش‌های نظامی با همسایگان و ایالات متحده خودداری می‌کردند. ایالات متحده با علم به این نقشه، بر آن شد با آتش‌افروزی و تشدید تنش و افزایش نظامی‌گری در منطقه شرق آسیا، چین را وادار به کنار گذاشتن راهبرد ممنوعیت تنش گرم ۵۰ ساله به‌خصوص در منطقه خود کند. حال که مدتی است پکن از ابراز و نمایش قدرت نظامی خود ابایی ندارد، پروژه الحاق سرزمین تایوان اهمیت بالایی می‌یابد.

سال‌ها بود واشنگتن با فروش انواع مختلف تسلیحات به این جزیره سعی داشت تایپه را در مقابل چین تقویت کند تا الحاق با اما و اگرهای زیادی روبه‌رو شود. وضعیت امروز، همانی است که آمریکا به دنبال آن بوده است. جدیت اژدهای زرد در بازگرداندن تایوان به سرزمین مادری از یک سو و مقاومت تایوان تا دندان مسلح – که البته در مقابل قدرت نظامی چین تناسبی ندارد – اوضاع تحولات ژئوپلتیک آینده شرق آسیا را پر اهمیت جلوه می‌کند. با توجه به تمایل نداشتن مقامات تایوان بر بازگشتن به زیر بیرق پکن، به نظر می‌رسد شرایط مطابق میل چینی‌ها پیش نخواهد رفت و هزینه‌هایی جدی بر سر راه آن خواهد بود.